برای رنگرزی دست دوزهایی که پته نامیده می شوند، دو شیوه اصلی رنگرزی پته وجود دارد. اولین روش استفاده از رنگ های طبیعی بوده و شیوه دیگر استفاده از رنگ های آنیلین و جوهری می باشد. خود رنگرزی به شیوه طبیعی هم به دو دسته مجزا تقسیم می شود که شامل رنگرزی با استفاده از رنگ های گیاهی و رنگرزی با استفاده از رنگهای حیوانی. (پته چیست؟) استفاده از شیوه طبیعی برای رنگ کردن پته به دلیل اینکه هزینه بالایی دارد، خیلی مقرون به صرفه نبوده و در قیمت نهایی کار تاثیر زیادی دارد، برای همین پته دوزان ترجیح می دهند، برای پایین آمدن قیمت از این شیوه استفاده نکنند و رنگرزی به شیوه شیمیایی و غیر طبیعی را انتخاب کنند.
رنگرزی پته بصورت حیوانی
اما رنگرزی پته با استفاده از رنگ های حیوانی و گیاهی کیفیت بالاتری به پته داده و باعث می شود رنگ ها ثبات بیشتری داشته باشند البته اگر رنگرزی به شیوه های اصولی و درست انجام شود. از طرفی استفاده از رنگ های شیمیایی یا آنیلین کیفیت خیلی بالایی به محصول نخواهد داد و اگر این رنگ ها به صورت مستقیم در مقابل نور خورشید قرار بگیرند به مرور کم رنگ شده و جلوه و قدرت اولین خود را از دست می دهند.در رنگرزی پته به خصوص اگر پته ها رنگ شده با مواد شیمیایی با استفاده از مواد قلیایی شسته شوند، خیلی زود رنگ باخته و زیبایی خود را به شدت از دست می دهند.
برای همین اکثر پته دوزان حرفه ای و آنهایی که به این حرفه به چشم هنر هم نگاه می کنند، ترجیح می دهند پته های خود را با رنگ های طبیعی رنگ کرده تا هم کیفیت کار حفظ شود و هم اینکه اعتبار و ارزش پته های دوخته شده هم حفظ گردد.(تاریخچه پته) در رنگرزی پته البته شیوه های نوینی برای تثبیت رنگ های شیمیایی بوجود آمده که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.
طریقه ایجاد ثبات رنگ در رنگرزی پته بصورت شیمیایی
برای اینکه رنگ های مورد استفاده در این شیوه رنگرزی ثبات کافی داشته و به سرعت کیفیت خود را در مقابل نور خورشید یا مواد قلیایی از دست ندهند، عموما رنگرزی پته از آب آهک، لیمو و یا زاج برای این هدف استفاده می کنند. استفاده از لیمو برای ثبات رنگ در پته ها به این علت است که لیمو اسید اسکوربیک و ویتامین ث دارد و این اسید باعث می شود، ثبات رنگی افزایش پیدا کند. برای همین آن را به مواد غذایی منجمد یا کنسرو شده هم اضافه می کنند تا این مواد غذایی رنگشان حفظ شود.
